De kunstpraktijk van Ruta Butkute combineert sculptuur, choreografie en installatie. Aan de hand van ideeën over performativiteit en de functie van de sculptuur herbekijkt de kunstenaar de oorsprong en functies van materialen en vormen door hun bewegingsmogelijkheden te onderzoeken en te benadrukken.

“The Brutality of Spring is een samenwerkingsproject waarin Anna Luczak samen met kunstenaar Sophie Schmidt een nieuwe installatie en een performance creëren waarin we de stijlfiguren van de vanitas en de symboliek van de lente onderzoeken om na te denken over de brutaliteit en de druk om tegen alle verwachtingen in te presteren.”

“Jiajia Qi is een in Nederland gevestigde Chinese kunstenares. Haar werk is, naar eigen zeggen, net als stof in de kamer dat geen herkenbare contouren heeft. Waarvan gedacht wordt dat het zich op de verkeerde plaats bevindt. Voor haar project My Body Just a Little Bigger Than the Whole Universe maakt ze site-specific installaties die interactieve settings, ruimtelijke structuren en sculpturale elementen bevatten.”

“Het onderwerp van het werk van Elena Giolo komt voort uit onderzoek naar mythen, wetenschap en antropologie. De kunstenares kijkt naar de esthetiek van archeologische opgravingen en de herinneringen die deze objecten met zich meedragen. Ze is geïnteresseerd in het idee om objecten uit het verleden op te graven om fictieve scenario’s te verkennen.”

“Koštana Banović is een multidisciplinaire kunstenaar en filmmaker uit Utrecht. Ze werkt met verschillende media waaronder tekenen, performance, (video-)installatie en film. Haar filmpraktijk richt zich op de interactie tussen experimentele en cinéma vérité documentaire stijlen, en omvat een reflexiviteit die behoort tot de categorie essay-film. Met de bijdrage van Amarte zal Koštana experimenteren met gelijktijdigheid van disciplines in een multimedia installatie, en hiermee een immersieve ruimte creëren. Koštana doelt op een vorm van ‘expanded cinema,’ een term die spreekt over praktijken die de cinematische ervaring voorbij conventies van passief kijkerschap brengen.”

“Articulating the Intimate richt zich specifiek en kritisch op de gebruikelijke pornografische industrie, en analyseert en bekijkt hoe de productiestructuren ervan kunnen worden opgenomen in het domein van de videokunst en hoe de acteurs ervan kunnen worden omgevormd tot verhalen die het vrouwelijke opnieuw articuleren.”

“Witte Goud is een project van Jun Zhang gebaseerd op onderzoek naar het zoutmijnerfgoed in Nederland.

Met de tentoonstelling onderzoekt Zhang de transformatie van identiteit in de geschiedenis van het zoutvaatje van heilig object tot functioneel vat. Dit transformatieproces is een kritisch reflect op een reeks van wereldwijde ecologische en klimaatcrises veroorzaakt door het onttoveringsproces na de wetenschappelijke revolutie waarin gevoel en verbeelding werden gedenigreerd.

Witte Goud probeert het ambacht van het zoutvaatje in het Westen te combineren met het zoutgodsgeloof in het Oosten, en re-sancteert het zoutvaatje door middel van een reeks installaties en rituelen, waarbij het zoutvaatje wordt verkend als een heilig object om een verbinding tot stand te brengen tussen de mens en God (de natuur). In dit proces van reconstructie van de heiligheid probeert Witte Goud verder te gaan dan de antropocentrische kijk op de natuur als inerte materie die wacht op menselijke exploitatie en toe-eigening. In plaats daarvan probeert het natuurlijke materiaal te zien als een medium dat deelneemt aan de communicatie tussen de mens en God (de natuur).

Jun Zhang is een interdisciplinair kunstenaar en onderzoeker, momenteel gevestigd in Amsterdam. Zijn praktijk richt zich op onderwerpen als ecologie toekomst, de-antropocentrisme, inheemse
wetenschappen, alternatieve geneeskunde, toekomstige archeologie, enz.

Zhang studeerde eerder aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut. Hij heeft deelgenomen aan verschillende artist-in-residency programma’s, festivals en workshops. Zijn werk is eerder tentoongesteld in Het Hem, Reneenee, Stedelijk museum. Hij heeft ook series site-specifieke werken gemaakt in de openbare ruimte van verschillende steden zoals Shanghai, Griekenland, Berlijn en Amsterdam.”

Jonas Wijtenburg kreeg een ontwikkelbijdrage voor zijn project Sculptuur en Fermentatie. In 2021 kwam Jonas in contact met een natuurlijke wijnboer uit Frankrijk genaamd Laurent Saillard. Deze ontmoeting markeerde het begin van een bijzonder nieuw hoofdstuk in zijn kunstpraktijk. Tijdens een bezoek viel zijn oog op een amfoor van keramiek met een experimentele wijn en hij ontdekte dat er veel overeenkomsten zijn in de totstandkoming van sculptuur en natuurlijke wijn. Hij raakte geïntrigeerd door de combinatie van keramiek en wijnfermentatie en de manier waarop deze samenwerken en kreeg het idee om, in samenwerking met Laurent, een serie sculpturale wijnvaten van keramiek te maken. Een van de uitgangspunten van het project was om te kijken of sculpturale vormen van invloed kunnen zijn op de totstandkoming en smaak van wijn. Tegelijkertijd zocht Jonas naar een eigen manier om het fermentatie process mee te nemen in het ontwikkelen van zijn sculpturen.

In dit project zal Esther van der Heijden kostuums en zachte sculpturen creëren, geïnspireerd door aquatische locaties en ecosystemen. Hierbij verdiept zij zich in de vraag hoe kostuums de interactie met onze omgeving kunnen beïnvloeden en hoe ze onze blik op hetgeen dat zij representeren kunnen verruimen.

Is het mogelijk om levenloze objecten te benaderen als clusters van frustratie, belofte en verlangens? Dit onderzoekt Jakob van Klinken in de cardboard-installatie “Signs we’ll eventually leave” Misschien worden ruimtes met deze geanimeerde objecten een ghost-world van zichzelf.

bird, plane, butterfly is een nieuwe publicatie van Antoinette Nausikaä over verstilling, verwondering en de verbinding tussen mens en natuur te midden van onze alledaagse chaotische omgeving van de stad. De foto’s, tekeningen en teksten kwamen tot stand in verschillende metropolen over de wereld.

Minne Kersten kreeg een bijdrage voor haar project Welcome Stranger.

Fabulator:

For Welcome Stranger, Minne Kersten installed an air conditioning unit on the facade of her house in Amsterdam Nieuw-West. The object is blowing smoke rings into the outdoor air. These are visible as circular puffs and seen traveling up to the sky, to eventually evaporate into thin air.⁠

The smoke rings are only briefly visible as they emerge out of the machine, before they evaporate and vanish. There might be an attempt to communicate, but it also talks about a kind of fleeting nature of an image. In order to slow down the viewer, the work hovers on the verge of ephemerality, disappearance or absence.⁠

Het werk is te zien tot 24 september 2022.

Portretfoto: Nichi Baratto

Documentatie-foto: Fabian Landewee

bird, plane , butterfly is een nieuwe publicatie van Antoinette Nausikaä over verstilling, verwondering en de verbinding tussen mens en natuur te midden van onze alledaagse chaotische omgeving van de stad. De foto’s, tekeningen en teksten kwamen tot stand in verschillende metropolen over de wereld.

Jaehyun Kim roept de kleur en textuur van de natuurlijke wereld op binnen het thema van de snelheid van de dingen. Het scheppingsproces is er een van openbreken om te zien wat erin zit; fragmenten en herinneringen meenemen en omzetten in betekenisvolle gebaren.

Anouk Asselineau krijgt een ontwikkelbijdrage voor een nieuwe serie werken waarin ze kleding en versiering onderzoekt door middel van schrijven en beeldhouwen.

Rubén Patiño is an artist based in Amsterdam who incorporates club culture and contemporary art in electronic music. The communicative and emotional medium of sound assists in his challenging of the standardised formats of concert, public event and installation.

At the very end of 2014 I fell ill. To heal myself and the rest of the world I decided to start the healing cult Blue Creates the Open Space (Blue). When I healed myself I decided I should stay guru. As a guru my main healing power is humour, the blue heptagon is the healing image.

Foto header: OBJECT Rotterdam, door Jan Willem Kaldenbach.

Foto portret: Harmen Kuiper

Saïd Kinos (1988) is een beeldend kunstenaar die woont en werkt in Rotterdam. Uit zijn werk spreekt een fascinatie voor de manier waarop mensen met elkaar communiceren. Communicatie via taal, symbolen en (sociale) media is een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor zijn werk.

Anouk van Zwieten krijgt een ontwikkelbijdrage voor haar project PART TWO.

De ontwikkelingsbijdrage stelt mij in staat mijn onderzoek verder uit te werken en mij te blijven ontwikkelen als beeldend kunstenaar. Juist dit ‘vrije spel’ vereist echter een context, waarin de omstandigheden ideaal zijn en het proces ongestoord kan plaatsvinden.

Emilio Timp is een evenwichtskunstenaar. Hij zet spanning om in serene rust. Hij wil de chaos en de onrust beteugelen met eenvoud en esthetiek. Hij dwingt het niet af, maar gaat in een flow met de materie mee. De sculptuur zal waarschijnlijk nooit volmaakt zijn, maar moet wel altijd in balans zijn.

Daya Cahen ontvangt een ontwikkelbijdrage voor ‘Project Beauty’.

‘Project Beauty’ is een multimedia installatie waarin door middel van interviews en verzamelde beelden uit allerlei verschillende bronnen een beeld geschetst wordt van de schrijnende situatie van de Oeigoeren in China, maar ook van de manier waarop de informatie daarover online wordt gemanipuleerd.

Thijs Jaeger krijgt een ontwikkelbijdrage voor Mimisbrunnr.

Mimisbrunnr, is een sculptuur/installatie gemaakt uit keramiek en diverse elektronica gebaseerd op het Noorse mythologische verhaal van Mimir. In de boomstam bevindt zich een wezen dat ons aankijkt en zijn geheimen vertelt, maar wat is nog waarheid en wat is fictie in deze tijd?

Frank Koolen krijgt een ontwikkelbijdrage van Amarte voor zijn experimenten met polyester.

Frank Koolen: “Ik wil me gaan verdiepen in nieuwe sculptuur experimenten met polyester. Nadat ik de afgelopen jaren een aantal beelden in de buitenruimte heb gerealiseerd wil ik het materiaal op een kleiner schaal opnieuw leren kennen om het letterlijk en figuurlijk meer naar mijn eigen hand te kunnen zetten.”

Mathieu Schellekens krijgt een ontwikkelbijdrage van Amarte!

Met zijn grootste ets ooit, neemt Mathieu Schellekens deel aan een kunstproject waarin hij met surrealistische, hedendaagse interpretatie van Jeroen Bosch’ Tuin der Lusten, zijn liefde voor grafiek een nieuw leven probeert in te blazen en tegelijk een ode aan de nacht brengt met het project ‘Nachtkracht’.

Samen met spoken-word artiest Justin Samgar (@justinsamgar) en producer Halrin Meijers (@snippers_van_hal) realiseren zij een multidisciplinair kunstobject, waarbij de aanschouwer de ets bekijkt, en ondertussen via een koptelefoon, verbonden met de lijst waarin de ets zit, kan luisteren naar de audiotrack, geproduceerd door Halrin waarover Justins gedicht te horen is.

Schets: Mathieu Schellekens

Bob Waardenburg krijgt een ontwikkelbijdrage van Amarte voor de installatie Ruimtelijke Balans.

Deze installatie vormt een meditatie op het dagelijks leven waar keer op keer rust bewust doorbroken moet worden door actie. Zonder een standpunt in te nemen zal deze installatie reflecteren op de dagelijkse balans die gevonden moet worden tussen rust en beweging, tussen tijd nemen en tijd geven.

’Our Silver Lining’ is een eeuwig groeiende collectie aan alledaagse momenten. De video’s en foto’s zijn niet geënsceneerd. Ze zijn gemaakt met een iPhone 8 tussen de zomer van 2018 en nu, op diverse locaties over de hele wereld. Nu worden ze voor het eerst samengebracht in een publicatie.

Roman Nieuweboer kreeg een ontwikkelbijdrage voor ‘Zwever’.

“Met deze constructie zal ik letterlijk over het publiek heen gaan lopen. Gedreven door mijn drang om de grond te kunnen ontvluchten word ik afhankelijk van de mensen tussen mijn voeten en de vloer.”

Ekaterina Volkova and Iskra Vukšić ontvingen een ontwikkelbijdrage van Amarte.

Vukšić & Volkova spent summer 2021 at Kamen artist residency in Bosnia and Herzegovina where they explored stories of the production of moonshine alcohol. Javna Tajna (public secret) is a performance-installation derived from interviews and observations — set in a vineyard without grapes. It unravels the connection between intergenerational knowledge and shrinking rural communities, emigration, laws, conflict and care through rakija: the spirit of the Balkans.

Vukšić & Volkova is an artistic partnership between Ekaterina Volkova and Iskra Vukšić.

Julien Thomas ontving een ontwikkelbijdrage voor zijn project Co-Incidence of Light.

‘Co-Incidence of Light is an exhibition that uses installation, performance, and spoken word to probe relations between light, movement, and time.’

Julien werkt samen met danser/choreograaf Marjolein Vogels, en schrijver Ogutu Muraya.

Paula Montecinos en Pedro Matias ontvingen een ontwikkelbijdrage voor hun project N/pantla. 

N/pantla is a performative installation that merges live sound and resonant materialities, in co-existing imaginaries of subversion, remembrance and premonition. Through a corporeal debordering of fractured mixes and remixes, half-spoken words, half-screamed vocals, frequencies, whispers, thoughts, laughter and cries, invites to assemblage a listening through one another’s skin.

A (postnatural) sonic environment that echoes multiple voices, addressing how intimately tied, gendered and racialized capitalism are to our communal sense of self-preservation and self-perceptive processes.

N/pantla host the guest-voices of Johan Mijail, Angelo Custodio & Raoni Saleh

N/pantla is developed by visual artist Pedro Matias and sound artist Paula Montecinos. In a transdisciplinary approach they research attempts to involve the audience’s body into a dynamic ecosystem of sounds and extended sense of listening. N/pantla is a first attunement of a longer collaboration towards creating a porous living environment, from which the body echoes the broader socio-political and natural context.

Martina Dal Brollo kreeg een ontwikkelbijdrage voor haar project Mobile Projections.

Martina: “What stories can be gathered from the waterways, on the edge of the city? What imaginary futures can arise from urban waste? With this artistic project, I want to rethink the use of materials defined as useless and obsolete, giving them a new identity. An archive of traces and waste will be collected along the canals of Groningen and translated into a performative action projected in an urban environment during a public event in the city centre.”

Karel van Laere krijgt een ontwikkelbijdrage van Amarte voor zijn project Reach!

“Voor het project Reach fantaseer ik over een opstelling waarin meerdere laparoscopische armen een klassiek stilleven aanvallen, of juist een klein fragiel object tot leven weten te wekken. Ik zie mogelijkheden tot een videowerk en/of live performance met dit schouwspel in de hoofdrol.”

Anaïs Lopez kreeg een ontwikkelbijdrage voor haar project Verloren Oma.

“Mijn project gaat over mijn oma, die in 1946 huis, haard én twee kleine kinderen voor altijd achterliet om met haar nazi-liefje naar Zuid-Amerika te gaan. Althans, zo gaat het verhaal binnen de familie. Als ik op zoek ga naar mijn oma om te zien wat er van haar is geworden en om te proberen haar keuzes te begrijpen, ontdek ik al snel dat er heel veel meer aan de hand is.”

Sander Hagelaar kreeg een ontwikkelbijdrage van Amarte voor zijn onderzoek ‘Fluid Current’.

Water en elektriciteit, twee dingen die niet samen gaan volgens onze aangeleerde perceptie. In de contrasterende materialen zit de spanning en het onderzoek.

Kunstenaar Carmen Schabracq ontving een bijdrage van Amarte.

Carmen: “De wintermaanden heb ik in een leegstaande fabriek op het Hembrugterrein atelier gehouden om grote schilderijen te kunnen maken, om het theatrale aspect in mijn schilderijen verder te ontwikkelen en onderzoeken én om te experimenteren met manieren van presenteren in deze bijzondere ruimte die ‘De Dood’ wordt genoemd. Het grootste werk dat ik maakte is een schilderij van een dood paard in een badkamer naar een waargebeurd verhaal van Pieke Werner. De atelierruimte kon ik gebruiken via DOOR Creative Studio.”

Foto: Saskia Hardus

Sjoerd Westbroek ontving een ontwikkelbijdrage van Amarte.

Onder de titel ‘Iets uit het midden’ onderzoekt hij in de grafiekwerkplaatsen van het Frans Masereel Centrum in Kasterlee (B) met hoogdruktechnieken de (ver)beeldende mogelijkheden van tekst. ‘Iets uit het midden’ is een plaatsbepaling die een verschuiving voorstelt, die tegelijk concreet en fluïde is en die liever mogelijkheden verkent dan conclusies trekt. Hij werkt daarbij met materiaal uit eigen schetsboeken en teksten die anderen hebben gegeven, in ruil voor een prent.

Lucia Luptáková heeft een ontwikkelbijdrage gekregen voor het project In Seclusion. Contemporary hide-outs.

Lucia onderzoekt een fenomeen van het coronatijdperk en brengt het in kaart. Haar project geeft een inkijkje in het privédomein, waarbij bewondering voor het menselijke vermogen om creatief om te gaan met beperkte ruimte centraal staat. Ze is gefascineerd door de geïmproviseerde toevluchtsoorden die mensen thuis in lockdown hebben ingericht vanuit de behoefte aan een eigen plek. Door de gedeelde kwetsbaarheid en de overeenkomsten in ieders zoektocht naar comfort en geborgenheid appelleert het project aan een gevoel van saamhorigheid en overbrugt het de huidige gedwongen afstand.

Jaap Scheeren werkt aan een fotoroman en film met als titel Flipping The Bird. Dit verhaal speelt zich af in de duingebieden en gaat over een persoon die graag opnieuw contact wil maken met de natuur. Tijdens zijn vele wandelingen wordt hij langzaam verliefd op het landschap en de flora en fauna en ontvouwt zich een dilemma.

Een project van Bram Kuypers en Lennart de Neef.

De UFM120 is een trein die controles aan de spoorwegen uitvoert en daarbij gebruik maakt van een verticale blauwe laser. Dit voorbij razende blauwe licht is ‘s nachts een spectaculaire verschijning en bron voor geruchten over UFO’s en bovennatuurlijk fenomenen. Bram en Lennart maken een film over deze markante trein.

Amarte ondersteunt het project Future Prospects III van Patrícia Pinheiro de Sousa.

“Future prospects is een collageproject dat een simulatie, een toekomstvisie op gefragmenteerde landschappen door mijnbouwactiviteiten en verstoorde economieën nabootst. Het brengt het idee van een prospectie – als een blik in de toekomst terwijl men zich door miljoenen jaren van minerale afzettingen heen graaft – samen met de volatiliteit van de presentatie van de gegevens zelf, en hoe
deze verkeerd kunnen worden gelezen, verkeerd geïnterpreteerd, omgedraaid.”

Met Vessels (run by me, made by me) gaat Lucas Lenglet een samenwerking aan met Angelique Homberg voor het realiseren van een serie handgedraaide keramische objecten. Vessels is onderdeel van een tentoonstelling in oktober 2020 bij Stigter van Doesburg en vertrekt vanuit het idee van Prepping of het voorbereiden op een ramp.

Foto expositie: Peter Tijhuis

Met de bijdrage van het Amarte Fonds weeft beeldend kunstenaar Juliacks een verhalend tapijt dat in het Huygens Instituut in Amsterdam komt te hangen.

“Doina Daantje Donna is a transmedia and transdisciplinary narrative art project. It is a story told across mediums about a woman, Donna-Daantje-Doina, who personifies the transformations of a historical space in Amsterdam. This space, what is now called the Huygens Institute of Dutch History, was formerly the Spinhuis, one of the first female prisons in the world, Amsterdam Police Headquarters and St. Ursula’s convent. Amarte funds the weaving of the narrative tapestry that Juliacks is making that will hang in the Huygens Institute indefinitely and can be visited by the public. The tapestry dyptych, for Juliacks, is like a giant comic. It’s sequence explores the narrative through character, symbols, abstraction and thread. Here are some of the drawings Juliacks made that were adapted into the design for the tapestry.”

Beeldend kunstenaar Anouk van Zwieten ging de afgelopen maanden op zoek naar nieuwe manifestaties in grote, volledige schilderijen. “Ik zocht kleine elementen en details die ik een eigen ‘podium’ wilde geven. Deze vormen ben ik gaan vergroten en herhalen op doeken van verschillende formaten. Mijn recente werk is het resultaat van het proces waarin ik het ‘detail’ als een op zichzelf staand beeld gebruik.”