De Rustelozen

Sophie Kalker ontving een bijdrage voor het ontwikkelen van haar film De Rustelozen. De film volgt een aantal jong volwassenen op hun ambitieuze levenspad, en maakt hun rusteloosheid invoelbaar aan de hand van lichtvervuiling. De randstad is een van de meest lichtvervuilde plekken ter wereld. De nacht is verdreven, terwijl dit van vitaal belang is voor mensen, dieren en planten. Door het gebrek aan donkerte verliezen we het overzicht, omdat we blijven dwalen in onze overbelichte en prestatiegerichte 24-uurmaatschappij. De mentale gezondheid van jongeren komt steeds vaker aan het licht. Burn-out, depressie en eenzaamheid zijn dagelijkse kost. De lichtverslaving symboliseert de oeverloze geestdrift van de mens in een samenleving waar alles kan en alles maakbaar is, terwijl iedereen er onder lijdt. De rusteloosheid van de jong volwassenen zou je aan deze disbalans kunnen wijden; we verliezen onszelf in het licht. Net als een nachtvlinder die niet aan het felle licht van een lantarenpaal kan ontsnappen, kunnen wij de verleiding van de vooruitgang niet weerstaan.

Documentairemaakster en antropoloog Sophie Kalker werkt met een grote liefde voor mensen en hun verhalen. Ze studeerde Visuele Antropologie aan de Universiteit van Amsterdam en het Goldsmith's College in London. Tijdens haar studie maakte ze de film The Juggler, over een sociaal circus in Zuid-Afrika. Daarna maakte ze Mist, over de nasleep van stelselmatige mishandeling in de turnwereld, en Dla Deborki, over de beleving van een Poolse arbeidsmigrant in een distributiecentrum. Ze maakt graag  creatieve documentaires waarin de ervaring van de mens centraal staat, in relatie tot grotere sociaal-maatschappelijke thema's.