Dolmen

Marit Westerhuis ontving een bijdrage voor het ontwikkelen van nieuw werk. Op het Suikerterrein, te midden van MOBi Square Garden, ligt een groene heuvel. De weelderige bloemenzee, gevuld met korenbloemen en duizendblad, omhult deze heuvel als een dikke kleurrijke deken. Wanneer je dichterbij komt, onthult de heuvel een een smalle deur, met een rond raam. In een ondergrondse holte wordt een object uitgelicht als een kostbaar artefact. Deze ondergrondse holte is geen toeval. Opgebouwd uit opgestapelde metalen vaten vormt het de contouren van een hedendaags hunebed. Hier, in dit subterrane domein, komt Dolmen tot leven. Een gestructureerd kunstwerk, opgeheven uit de hergebruikte overblijfselen van een eerder kunstwerk. Metalen vaten, tuingaas en vijverbakken zijn nauwkeurig gecombineerd tot een esthetische en ecologische constructie. Het moedigt planten aan om hun wortels te schieten en te gedijen op het regenwater dat ondergronds wordt opgeslagen in de vaten, waardoor het een aantrekkelijke habitat wordt voor verschillende insecten en ander leven.

Marit laat zich inspireren door technologische ontwikkelingen in relatie tot het menselijk lichaam en natuur in een steeds veranderende omgeving. Technologie en de snelheid van technologische vooruitgang fascineren haar. Ze richt zich op (pre)historische technologie en rituele structuren uit de Steen en Bronstijd, die ze verweeft met onderwerpen als alchemie, polytheïsme en het bovennatuurlijke. Zaken die haaks lijken te staan op het moderne vooruitgangsdenken en technoisme. Deze tegenstrijdigheden versmelt ze tot eenarcheologisch futurisme. Ze richt zich voornamelijk op wereldmythologie in relatie tot natuur en ecocriticism. Haar werk verbeeldt een wereld van na de bom, zondvloed of andere catastrofe.